Met ‘Mobiel Psychiatrisch Team 15 24’ komt er voor het eerst in Vlaanderen psychiatrische zorg aan huis voor jongeren tussen 15 en 24 jaar. Dit is een initiatief van Ziekenhuis Netwerk Antwerpen (ZNA).  Anneleen (25) had op die cruciale leeftijd ook nood aan psychiatrische hulp. “Ik was dankbaar dat ik professionele hulp kon krijgen en mijn verhaal kon vertellen aan iemand van wie ik wist dat die mij ging helpen.” 

​

“Mijn problemen begonnen op mijn 7 jaar toen ik de diagnose van ADHD kreeg. Een paar jaar later kwam ook de puberteit er nog eens bij. Ik ervaarde dit als een heel moeilijke en zware periode. Toen ik 16 jaar was, verwees mijn huisarts mij door naar de psycholoog. Sindsdien zie ik mijn psycholoog om de week.” 

​

Wanneer kreeg jij voor de eerste keer psychiatrische hulp? 

“Toen ik 24 jaar was, kwam ik voor het eerst in contact met een psychiater. In dat jaar startte ik mijn job als Social Media Manager, persverantwoordelijke en woordvoerster. Dat was meteen een vrij hoge functie met veel verantwoordelijkheid. Als pas afgestudeerde weet je niet goed wat je moet verwachten van het werkleven en is alles heel overweldigend. Omdat ik woordvoerster was, moest ik zowel overdag als ‘s nachts altijd bereikbaar zijn. Op een bepaald moment werd de druk te hoog. Ik had te veel werk en te weinig tijd. Ik kreeg een burn-out in combinatie met een depressie. Dat was het moment waarop ik merkte dat enkel een psycholoog niet genoeg was. Ik had nood aan medicatie en werd doorgestuurd naar een psychiater. Mijn psychiater zie ik nog steeds elke maand.” 

​

Hoe ervaarde je de wachttijden van de psychiatrische hulp? 

“Mijn psychiater startte recent haar eigen praktijk wanneer ik hulp nodig had. De wachttijd viel dus goed mee en na een maand kon ik bij haar starten. Op het moment dat ik crashte en met een burn-out en een depressie zat, ging het echt niet goed met mij. Daarom werd ik opgenomen op de PAAZ-afdeling van het Virga Jessa Ziekenhuis in Hasselt. Deze afdeling is vooral voor korte opnames bij psychiatrische crisissen en suïcidepogingen. Omdat deze afdeling speciaal voor noodgevallen is en je hier niet lang kan blijven, kon ik binnen de week opgenomen worden. Iets wat ik op dat moment écht nodig had.” 

​

Vond je het moeilijk om psychiatrische hulp te vragen en aanvaarden? 

“Neen. Ik had het gevoel dat ik nergens terecht kon met mijn gedachten en problemen. Ik weet dat dit mensen zijn met veel ervaring en goed weten wat ze doen. Ik was dus alleen maar dankbaar dat ik professionele hulp kon krijgen en mijn verhaal kon vertellen aan iemand waarvan ik wist dat die mij ging helpen. Door deze hulp voelde ik me gehoord en begrepen.” 

​

Denk je dat een initiatief zoals psychiatrische zorg aan huis de drempel verlaagt om hulp te zoeken? 

“Jammer genoeg zien veel mensen psychiatrische hulp nog steeds als een taboe. Daardoor is het moeilijk om toch die hulp te zoeken en te aanvaarden. Ik denk dat dit project zeker een meerwaarde kan zijn om de drempel van psychiatrische hulp te verlagen. Sommige mensen zitten mentaal zo diep dat ze zelfs geen energie meer hebben om buiten te komen. Zeker voor hen is dit een goed initiatief. Het is vooral goed dat nu beide opties bestaan. Gesprekken met een psychiater moeten gevoerd worden op een plaats waar iemand zich veilig en comfortabel voelt. Dan pas kan je eerlijk zijn en jezelf openstellen. Mensen die bijvoorbeeld hun thuis als een veilige omgeving ervaren, kunnen deelnemen aan dit initiatief. Degene die hun thuis net niet als een veilige omgeving ervaren, kunnen alsnog naar een psychiater op verplaatsing.”  

Als je zelf met donkere gedachten of gedachten aan zelfmoord zit, kan je terecht op het nummer 1813. De telefoondienst van de Zelfmoordlijn is 24 uur op 24 bereikbaar. Je kan er terecht om te praten over zelfmoordgedachten van jezelf of van mensen in je omgeving.  

​

​